Tristan liep door de straten, alleen hij snapte niet echt wat hij hier deed. Net lag hij nog lekker in zijn bedje te slapen en nu was hij hier. Misschien was het wel een raar soort droom, bedacht hij zich. Althans dat kon wel eens kloppen, maar hij kende dit niet dus hoe kon hij het dan verzinnen.
Er reden althans dat dacht hij rare dingen voorbij op vier wielen, hij wist nou niet goed wat het was alleen het ging wel snel. Zo snel had hij paarden nog nooit zien rennen, draken had hij nog niet echt zien vliegen. Dus hij kon moeilijk inschatten hoe snel het nou eigenlijk was.