Enjoying the freedom 27-03-2010

Caitlyn zag Satin boven haar vliegen, ze liep naar de rand van het bos en zag de open vlakte. Ze kon nog niet vliegen op Satin, aangezien hij nog niet groot genoeg was. Ze tuurde over de vlakte en zag niemand. op hoop van zege dan maar dacht ze terwijl ze het veld op liep.

Natuurlijk was zij weer zo stom geweest om haar paard op hol te laten slaan.
Verschuil je maar in de wolken, ik zie je vanavond wel weer zei ze in gedachten tegen Satin. De draak vloog om hoog en verdween in de wolken.

Caitlyn nam wat water en verliet de bosrand en liep de vlakte op.

Alysha zat te midden van een groot veld in Niemandsland. Ze probeerde al uren in contact te komen met het water om haar heen. Okee concentreeer je, Alysha dacht ze en ze haalde nog een keer diep adem en sloot haar ogen.
Opeens voelde ze iets, iemand in de buurt was water aan het drinken. Yes! Eindelijk! dacht ze maar toen bedacht ze dat het wezen dat het water dronk misschien wel gevaarlijk kan zijn. Alysha deed snel haar ogen op en stond in een vloeiende beweging op. Toen zag ze een meisje aan de bosrand staan en ze deinsde een klein stukje achteruit. Niet bang zijn Alysha. vertelde ze zichzelf en ze keek even schichtig naar het meisje maar liep toen een stukje haar kant op.

Caiitlyn vervloekte ondertussen zichzelf, waarom had ze dan ook dat paard op hol laten slaan nu moest ze lopen. Ze keek over de vlakte en zag wel wat beweging. Voorzichtig liep ze het veld verder op, haar boog hing op haar rug en haar zwaard naast haar. Ze maakte misschien niet een vriendelijke indruk, maar dat was ook niet haar bedoeling.

Ze zag een gestalte dichterbij komen. Ze kon niet goed plaatsen wie het was en of hij of zij gevaarlijk was. Ze kneep haar ogen tot spleetjes. Ze zag dat het een meisje was niet te oud, zo schatte ze zelf in. Je wist alleen nooit wat of wie het was dus bleef ze alert.

Alysha zag dat het meisje ook alert was en zelf zorgde ze ook dat ze als het moest haar krachten kon gebruiken om zichzelf te beschermen.
Ze bleef een tijdje stil staan maar liep toen voorzichtig en alert naar de bosrand.
"Hallo!" zei ze toen ze dicht bij genoeg was.

Het meisje bleef alert, ze kon niet plaatsen wie of wat ze was. Ze verborg het goed, wel droeg ze kleding die ze niet helemaal kon plaatsen. Misschien is het wel een hunter, dacht ze. Ze hield haar arm zorgvuldig verborgen zodat haar Aeon niet zichtbaar werd.

Het meisje liep langs haar en stopte bij de bosrand, blijkbaar voelde ze zich daar veiliger. Ze stopte en zei "Hallo!" dit klonk een beetje ja, hoe ze het moest omschrijven wist ze niet. Alleen ze was niet volledig op haar gemak. "Hey." antwoordde ze rustig terug "Ik doe je niets hoor." dat zou ze ook niet doen, tenzij haar wat aan gedaan werd. Wie ze was dat hield ze echter nog wel voor zich.

"Hey." antwoordde het meisje rustig terug "Ik doe je niets hoor."
Alysha lachte opgelucht en ze stapte wat dichter naar het meisje toe en hield haar hand uit.
"Nou ehhmm hallo dan maar ik ben Alysha.." zei ze nu wat minder gespannen. "Sorry dat ik net zo deed maar ik moet van de andere altijd uitkijken wie ik aanspreek.." zei ze erachteraan.

"Nou ehhmm hallo dan maar ik ben Alysha.." zei ze nu wat minder gespannen. "Sorry dat ik net zo deed maar ik moet van de andere altijd uitkijken wie ik aanspreek.." zei ze erachteraan. Caitlyn keek naar de hand die ze had uit gestoken. Ze lette er op dat haar mouw lang genoeg was om haar Aeon bedekt te houden. Ze schudde haar hand "Caitlyn Pearce, aangenaam kennis te maken." zei ze met een vriendelijke lach op haar gezicht

Caitlyn bestudeerde het meisje en vroeg zich af waar ze vandaan kwam en waar haar kleding ook voornamelijk vandaan kwam. Ze kende het namelijk totaal niet, het zal wel van een stam zijn ofzo die ze nog niet had bezocht. "Ja, ik begrijp wat je bedoelt." antwoordde ze "Er zitten hier genoeg rovers en ander gespuis. Alleen wat doet zo'n jong meisje hier alleen?" vroeg ze vriendelijk.

"Ja, ik begrijp wat je bedoelt." antwoordde Caitlyn "Er zitten hier genoeg rovers en ander gespuis. Alleen wat doet zo'n jong meisje hier alleen?" Vroeg Caitlyn en Alysha fronsde.
"Ik ben graag in Niemandsland.." zei ze en ze glimlachte. "dan zitten er niet gelijk allemaal andere me te bekijken.."
"Wat doe jij hier eigenlijk, of mag ik dat niet vragen?" vroeg ze voorzichtig.

"Ik ben graag in Niemandsland.." zei ze en ze glimlachte. "dan zitten er niet gelijk allemaal andere me te bekijken.." Caitlyn knikte te kijken, waarnaar zouden ze kijken. Ze was wel nieuwschierig, kijken naar hoe ze andere afmaakte. Ze zou natuurlijk niet toegeven wat ze was, net zo min als zij dat ging doen. "Oke, ja dan is dit wel de juiste plek inderdaad. Alleen ben je nog nooit lastig gevallen?" vroeg ze informerend. Misschien had zij een truck om met rust gelaten te worden, dat was dan ook zeker het overwegen waard.

"Wat doe jij hier eigenlijk, of mag ik dat niet vragen?" vroeg ze voorzichtig. Caitlyn glimlachte vriendelijk "Je mag altijd alles vragen, maar of je een antwoord krijgt is een tweede " zei ze bedachtzaam "Alleen, ik kwam een klein meisje tegen wie ik bij haar ouders heb gebracht. Nu ben ik onderweg naar een handelsdorp om wat eten in te slaan." legde ze uit. Dat was ongeveer waar, ze verzweeg er alleen een aantal dingen bij.

"Oke, ja dan is dit wel de juiste plek inderdaad. Alleen ben je nog nooit lastig gevallen?" vroeg Caithlyn.
"Hmm.. een paar keer, maar toen is het allemaal goed afgelopen.." zei ze langzaam, meer wilde er niet over vertellen.

"Wat doe jij hier eigenlijk, of mag ik dat niet vragen?" vroeg Alysha toen voorzichtig. Caitlyn glimlachte vriendelijk "Je mag altijd alles vragen, maar of je een antwoord krijgt is een tweede " zei ze bedachtzaam "Alleen, ik kwam een klein meisje tegen wie ik bij haar ouders heb gebracht. Nu ben ik onderweg naar een handelsdorp om wat eten in te slaan." legde ze uit.
"Okee.." zei Alysha, ze wist ook wel dat Caitlyn de details nooit los zou laten, dat zou ze zelf ook niet doen.

Alysha wilde nog wat vragen, maar op dat moment hoorde ze wat in de struiken achter zich, ze keek om en hoorde weer geritsel.

"Hmm.. een paar keer, maar toen is het allemaal goed afgelopen.." zei ze langzaam. Ze keek haar doordringend aan "Ben voorzichtig hier, je weet nooit wie of wat je treft." zei ze waarschuwend. Ze wilde niet dat er onschuldige aan hen ten prooi zouden vallen.

"Okee.." antwoordde Alysha. Cailtyn was blij dat ze niet door vroeg, ze zou er toch niet goed genoeg antwoord op kunnen geven. Ze hoorde ook wat geritsel in de bosjes. Voetstappen, ze luisterde goed. Dit waren geen wizards in ieder geval en ook geen drakenrijders. Die waren komen aanvliegen en dan had Satin haar wel gewaarschuwed. Wizards zouden zonder geluid aan komen, van de rest wist ze het niet zo goed. Ze hield haar boog gereed. "Ga bij die bosjes uit de buurt het veld op." zei ze zacht tegen Alysha

Ze hoorde het dichterbij komen en hield haar ogen gespitst op de bosjes ze stuurde naar Satin. Blijf in de buurt voor het geval ik je nodig heb. Satin antwoordde Dat zal ik doen, vrouwe

Ga bij die bosjes uit de buurt het veld op." zei Caitlyn zacht tegen Alysha. Alysha wilde het veld op lopen, maar zag toen een plas water. Ze keek om haar heen en rende er naar toe en toen ze dichtbij de plas was begon ze er snel uit te drinken. Als ze water had gedronken voelde ze zichzelf altijd sterker, het gaf haar kracht dus ze dronk zoveel als ze kon.
Toen ze erg veel gedronken had stond ze weer op en rende ze terug naar Caitlyn.
"Kom jij ook?" zei ze en ze trok aan de mouw van Caitlyn.

Ze keek om haar heen en rende er naar toe en toen ze dichtbij de plas was begon ze er snel uit te drinken. Als ze water had gedronken voelde ze zichzelf altijd sterker, het gaf haar kracht dus ze dronk zoveel als ze kon.

Caitlyn vroeg zich af wat ze aan het doen was, dit sloeg niet ergens op. Oke een hunter was ze niet, maar wat was ze dan wel. Ze kon het niet plaatsen, maar ze was er nu ook niet mee bezig. Ze moest hun beiden veilig houden, dat kon niet anders. Het meisje had nog niet zoveel spieren ontwikkeld dat ze echt vaak gevochten had.

Ze werd mee getrokken aan haar mouw en zorgde dat haar Aeon bedekt bleef. Plots kwamen er 3 mannen uit de bosjes gerend een met een kruisboog op hen gericht. Caitlyn pakt haar boog snel en schoot hem in zijn arm, waardoor hij de kruisboog niet vast kon houden.
De andere twee kwamen op hen afgerend. Ze wist niet of Alysha gewapend was en hoopte dat ze zich zou redden.

Alysha zag dat Caitlyn haar een beetje raar aankeek maar ze trok zich daar niks van aan.
Opeens zag ze dat er drie mannen uit de bosjes kwamen rennen en dat Caitlyn haar pijl en boog pakte om de mannen te beschieten.
Alysha zelf sloot haar ogen een tel en deed ze daarna vol vechtlust weer open. Opeens had al het water zich om haar heen verzameld en ze stuurde het op de overige mannen af.

Caitlyn liep naar de man toe die ze had neer geschoten.
Ze zag hoe Alysha een moment voor haar zelf nam en vervolgens de twee mannen neer haalde met water. Alleen ze stonden weer op.
Caitlyn wist al wat ze was, ze was een wizard.

Dat kon niet anders, ze had geen Aeon gezien en ze gebruikte geen spreuken. Caitlyn liep naar de man toe en keek naar hem "Waar kom je vandaan?" de man antwoorde niet. Ze gaf hem een klap in zijn gezicht "Wat ben je?" hij keek haar wat raar aan "Een mens" antwoordde hij. Caitlyn haalde daarna zijn keel open waarna hij dood was.

Gewone struikrovers dus dacht ze, gelukkig was het niet iets ernstigers. Ze liep naar de andere twee mannen toe. Een liep terug naar Alysha en de ander kwam naar Caitlyn toe. Ze trok haar zwaard.

Alysha zag ondertussen dat Caitlyn een man had neergehaald en haar zwaard trok. De overige man liep op Alysha af en Het water verzamelde weer om haar heen, vormde zichzelf in de vorm van een zwaard en het werd ijs.
Alysha sloeg met het ijszwaard om haar heen en ze kwam steeds dichterbij de man. Toen ze dichtbij genoeg was stak ze het zwaard door zijn hart.
"Het spijt me.." fluisterde ze en ze liet het zwaard los waardoor het gelijk weer in water veranderde.

Caitlyn haalde met haar zwaard uit naar de man maar werd blokt. Ze haalde nog een keer uit. Het was een langer gevecht dan ze gehoopt had, deze man had lang getraind of was heel erg getalenteerd. Ze had een open plek gevonden en haalde hem neer.

Ze hoorde Alysha fluisteren. "Het spijt me.." Caitlyn liep naar haar toe "Het spijt me maar we moeten nu echt door, er zullen er straks meer komen." wetend dat ze vaak in hele bendes leefden. "Je hebt nog niet vaak gevochten of wel?" vroeg ze een beetje bezorgd. Ze wist zelf nog heel goed de eerste man die ze neer haalde, ze kon hem niet vergeten.

"Het spijt me maar we moeten nu echt door, er zullen er straks meer komen." Zei Caitlin. "Je hebt nog niet vaak gevochten of wel?"
"Één keertje.." zei ze en ze bibberde bij de gedachte. "Maar inderdaad we moeten hier weg." zei ze erachteraan en ze liep richting het veld.

Caitlyn keek haar aan, ze was nog niet sterk en niet getraind. Ze vroeg zich af of ze uberhaupt wel van hier was. "Één keertje.." zei ze en ze bibberde. Dit was niet goed, ze had dit niet moeten zien gebeuren. Alleen ze kon nu niet anders dan haar beschermen, ze had het niet slecht voor met wizards. Alleen nou ja alles en iedereen kwam nou niet echt overeen altijd. Ze zou er voor zorgen dat haar niets over kwam.

"Maar inderdaad we moeten hier weg." zei ze erachteraan Caitlyn knikte "We zitten een halve dag lopen van een dorp af. Daar zullen we paarden moeten regelen dan kunnen we sneller reizen." zei ze. Ze kon niet vertellen wat ze was, maar ze zou bij haar blijven zolang ze haar nodig had. "Maak je geen zorg ik blijf bij je, je bent hier van hier he?" vroeg ze wat voorzichtig

"We zitten een halve dag lopen van een dorp af. Daar zullen we paarden moeten regelen dan kunnen we sneller reizen." zei Caitlin en Alysha knikte. "Maak je geen zorg ik blijf bij je, je bent hier van hier he?" vroeg ze wat voorzichtig.
"Uhhmm.. ik woonde op aarde.. maar toen.. toen was ik hier" ze keek een paar tellen naar de grond om zichzelf te herstellen toen ze weer op keek glimlachte ze weer.
"Bedankt, Caitlin." zei ze zacht toen ze bedacht hoe dankbaar Caitlin ze eigenlijk was. "Kan ik ook wat voor jou doen?"

"Uhhmm.. ik woonde op aarde.. maar toen.. toen was ik hier" ze keek een paar tellen naar de grond. Caitlyn dacht na dat was die plek waar al die zogenaamde hunters vandaan kwamen. Ze namen allerlei zaken mee waar zij nog nooit van gehoord had "En je bent al die tijd alleen geweest?" vroeg ze bezorgd. Ze mocht van geluk spreken dat ze hier dan nog was.

"Bedankt, Caitlin." zei ze zacht toen ze bedacht hoe dankbaar Caitlin ze eigenlijk was. "Kan ik ook wat voor jou doen?" Caitlyn schudde haar hoofd "Nee, voor mij hoef je niets te doen" zei ze vriendelijk "Maar je kan wel je krachten leren controleren en leren vechten. Het klinkt misschien wat brut maar het is noodzakelijk." voegde ze er aan toe.

"En je bent al die tijd alleen geweest?" vroeg Caitlyn bezorgd. "Nee, niet helemaal.." antwoordde ze met een glimlachje terwijl ze terugdacht aan de andere wizards.

"Nee, voor mij hoef je niets te doen" zei ze vriendelijk "Maar je kan wel je krachten leren controleren en leren vechten. Het klinkt misschien wat brut maar het is noodzakelijk." voegde ze er aan toe. Alysha zuchtte. "Ik weet het, ik oefen zelf ook al zo goed mogelijk en ik ben al erg vooruit gegaan sinds ik hier ben." zei ze met een glimlach op haar gezicht. "Maar ik kan het water nu wel besturen maar niet lang, na dat gevecht van net ben ik nu uitgeput ik heb geen krachten meer.." zei ze. "En als ik drink ben ik sterker, daarom dronk ik net toen ik wat bij die bosjes hoorde.."

"Nee, niet helemaal.." antwoordde ze met een glimlachje. Caitlyn knikte, gelukkig maar dacht ze "Alleen zijn ze niet bij je gebleven, weet je ook waarom?" vroeg ze. Het was niet gebruikelijk dat wizards hun eigen soort in de steek lieten.

Alysha zuchtte. "Ik weet het, ik oefen zelf ook al zo goed mogelijk en ik ben al erg vooruit gegaan sinds ik hier ben." zei ze met een glimlach op haar gezicht. Caitlyn glimlachte ook "Mooi zo, het heeft tijd nodig je krachten te ontwikkelen."Maar ik kan het water nu wel besturen maar niet lang, na dat gevecht van net ben ik nu uitgeput ik heb geen krachten meer.." zei ze. Caitlyn keek haar aan "Ik denk dat jij nog moet leren je krachten te kanaliseren en effectief en efficiënt te gebruiken. Alleen dat komt vanzelf je hebt tijd nodig." zei ze rustig "En als ik drink ben ik sterker, daarom dronk ik net toen ik wat bij die bosjes hoorde.." Caitlyn liep nog stevig door "Ja, dat snap ik. Zorg dat je altijd wat bij je hebt dan." adviseerde ze

"Alleen zijn ze niet bij je gebleven, weet je ook waarom?" Vroeg Caitlyn. Alysha had al een naar gevoel van te voren en was bang dat Caitlyn deze vraag erna zou stellen. "Ik had een vriendin hier, Meredith.. maar die was meegenomen door een hunter en ze is.." ze maakte de zin niet af, zij en Meredith waren beste vriendinnen geworden en daarna was ze nooit meer lang bij iemand geweest.

"Ik denk dat jij nog moet leren je krachten te kanaliseren en effectief en efficiënt te gebruiken. Alleen dat komt vanzelf je hebt tijd nodig." zei ze rustig "En als ik drink ben ik sterker, daarom dronk ik net toen ik wat bij die bosjes hoorde.." Caitlyn liep nog stevig door "Ja, dat snap ik. Zorg dat je altijd wat bij je hebt dan." adviseerde Caitlyn.
"Ja ik heb ook altijd water bij me," zei ze wijzend naar het flesje dat aan haar riem hing.

"Maar heb jij dan nooit gezelschap?" vroeg Alysha aan Caitlyn terwijl ze tegen een steen aantrapte.

"Ik had een vriendin hier, Meredith.. maar die was meegenomen door een hunter en ze is. ze maakte haar zin niet af. Caitlyn knikte begrijpend "Ik snap wat je bedoelt, het spijt me voor je. Alleen als je wilt kun je met mij mee reizen." zei ze vriendelijk

"Ja ik heb ook altijd water bij me," zei ze wijzend naar het flesje dat aan haar riem hing. Caitlyn glimlachte "Goed zo, daar zal je vanzelf leren heel veel mee te doen." zei ze "Alleen zal ik je ook leren zwaard vechten en boogschieten. Mocht het nodig zijn dan kan je je ook zonder magie redden." legde ze uit. Ze had de drang voor dit meisje te zorgen, ze wist niet waarom. Alleen ze kon haar moeilijk aan haar lot over laten

"Maar heb jij dan nooit gezelschap?" vroeg Alysha aan Caitlyn terwijl ze tegen een steen aantrapte.
Caitlyn glimlachte die vraag had ze wel verwacht "Ik heb wel gezelschap gehad alleen het is me nooit zo goed bevallen dat ze nu nog bij me zijn. Bovendien heeft ieder zijn eigen bestemming en reis ik met ze samen voor zolang het uit komt." legde ze uit "Het heeft ook wel wat alleen te reizen hoor." zei ze. Ze wilde nog steeds niet los laten wat ze was, het was maar beter als ze dat even stil hield.